Perkenalan kita.
Boleh dibilang.
Sepanjang perkenalan kita aku tak boleh bilang berapa kali kegilaan kau.aku anggap itu beribu gurauan yg kau cuba.tapi sebenarnya tak kena langsung pada bebila masa.gurauan kau mcm seplastik sampah dkt blkg kdai Rasyid.walaupun mcm tu skali tanggapan aku kpd gurauan kau,dlm hati aku simpankan satu sudut.sudut tu dah berhabuk.aku sanggup biar kan sudut tu sbb sebelumnya aku telah meletakkan satu kepercayaan.dan skrg ia digilap.sbnrnya,gurauan kau bkn smpah tapi lebih kpd menyampah.
Bukan tak percaya.
Cuma mcm ragu-ragu-lah.
Cara kau menyampaikan,ayat yg sgt aku kenal.setiap pesanan yg kau pesan tu aku boleh agak.benar atau ada mksd yg tk baik disebalik ayat ayat kau tu.
Satu benda.
Buat aku pelik sangat.
Walau kena marah,kau tetap gelak.walau aku panggil dgn kata kesat dgn keadaan aku tgah marah,kau tetap dgn tawa.aku tk nafikan,itu kesabaran yg besar.aku terlalu kurang hjar,aku mengaku.tapi tu smua terhasil dr perbuatan kau sndri.kau yg minta.
Bukan lah aku tknk percaya niat kau tu.namun,ianya sesuatu yg sukar buat aku.tapi aku perlukan satu bukti,satu shj.buat lah aku percaya,kau sndr pun nak sedapkan hati sndr kn? -Si Mengharap-
No comments:
Post a Comment